Του Βίκτωρα Κόκκαλη,από το επετειακό τεύχοςτης Φυσιολατρικής Σκέψηςγια τα 50 χρόνια του ΦΟΠ,(Νοέμβριος 1977).
Τώρα που ο Φ.Ο.Π. συμπληρώνει 50 χρόνια ζωής σκέπτομαι πόσο έντονες συγκινήσεις μας έχει προσφέρει πάμπολλες φορές, σε δύσκολες και πάντα όμορφες ορειβατικές προσπάθειες, τόσο στα Ελληνικά όσο και σε ξένα βουνά, με τη σοφή πάντα καθοδήγηση του αρχηγού και αγαπητού μας φίλου, του ακαταπόνητου Aνδρέα Ρήττα.
Στο σημείωμά μου αυτό, αγαπητοί φίλοι, θα σας μιλήσω με λίγα λόγια για τις ορειβατικές εξορμήσεις του Φ.Ο.Π. στα βουνά της Ευρώπης, της Αφρικής, της Ασίας, εξορμήσεις, που μας χάρισαν μερικές από τις πιο δυνατές στιγμές της ζωής μας, όπως είναι οι στιγμές με την ανεπανάληπτη συγκίνηση που ζήσαμε στην κορφή του Καύκασου, ύστερα από μια επίπονη και επικίνδυνη ανάβαση.
Προηγείται μια δοκιμαστική χειμερινή ανάβαση στον Όλυμπο το Μάρτη του 1966 από μια ομάδα που όχι μόνο δενείχε το ορειβατικό υλικό που χρειαζόταν, αλλά ούτε καν κατάλληλα για την εποχή ρούχα. Έτσι φθάσαμε χωρίς τα ανάλογα εφόδια με μεγάλη δυσκολία, μέχρι το Σκολειό, μέσα σε άγρια θύελλα και θερμοκρασία -12ο και ήταν αυτό για μας μια πρώτη σκληρή εμπειρία.
Και ερχόμαστε στο καλοκαίρι του 1966. Mια ομάδα του Φ.Ο.Π. από πέντε ορειβάτες, τους Ανδρέα Ρήττα, Σωτήρη Ροβάτσο, Γιάννη Γριντάκη, Κάρολο (Μήτσο) Κυριακού και εμένα, ξεκινάμε για την κατάκτηση του Mont Blanc, στις Άλπεις. Με τραίνο μέσω Γιουγκοσλαβίας φθάνουμε στη Βιέννη και από εκεί Innsbruck Aυστρίας, απ' όπου προμηθευόμαστε τo απαραίτητο για την ανάβαση ορειβατικό υλικό (κραμπόν - πιολέ - σχοινί - υπνόσακκους κ.λ.π.). Και τέλος, στο Σαμονί, το ορμητήριο των Γαλλικών Άλπεων. Κάνομε μια πρώτη εξόρμηση στον παγετώνα Mer de Glace. Εδώ δοκιμάζομε και τα κραμπόν, πιολέ, σχοινί και με δάσκαλο τoν Κάρολο μαθαίνουμε τη χρήση τους. Έτσι, όσο γίνεται έτοιμοι, ξεκινάμε στις 27 Ιουλίου 1966 με τον Γάλλο οδηγό Πώλ Λεντούκ (έvα παλληκάρι 27 χρόνων που είχε την ατυχία να χαθεί τον επόμενο χρόνο στις Άλπεις) για την ανάβαση του Mont Blanc. Διανυκτερεύομε στο καταφύγιο Aig du Couter και την επομένη πραγματοποιούμε με επιτυχία, παρά τις δύσκολες συνθήκες χιονιού και τη δική μας απειρία, την πολυπόθητη ανάβαση στην κορφή Mont Blanc, υψόμ. 4.807μ. Είναι η πρώτη μας ορειβατική εξόρμηση έξω από τα βουνά της πατρίδας μας, η πρώτη εκδρομή του Φ.Ο.Π. στις Άλπεις και είμαστε όλοι μας κατασυγκινημένοι και ενθουσιασμένοι.
Άλπεις, κορυφή Mont Blanc (4807μ.) . Από αριστερά: Β. Κόκκαλης, Σωτ. Ροβάτσος, γάλλος οδηγός, Α. Ρήττας, Γιάν, Γριντάκης (Αύγουστος 1966)
Στόχος μας τώρα η κατάκτηση και άλλων ψηλών Βουνών. Και νάμαστε στον Καύκασο τον Αύγουστο του 1968. Προηγείται στις 25 Μαρτίου του ίδιου χρόνου ανάβαση στον Όλυμπο από τους Ανδρέα Ρήττα, Σωτήρη Ροβάτσο και εμένα από Λιτόχωρο - Σκούρτα - καταφύγιο Σ.Ε.Ο. και την επομένη από Σ.Ε.Ο. - κορφή Μύτικα - Σκάλα και κατάβαση από το καταφύγιο Σπήλιου Αγαπητού - Λιτόχωρο. Ήταν τρομερά δύσκολη ανάβαση μέσα σε άγpια θύελλα καθ' όλη τη διάρκεια της προσπάθειας και ταλαιπωρηθήκαμε πολύ, άλλά ήταν μια ιδανική προετοιμασία για το ξεκίνημά μας στον Καύκασο. Έτσι το καλοκαίρι του 1968 η τριμελής ομάδα του Φ.Ο.Π. Ανδρέας Ρήττας - Σωτήρης Ροβάτσος - Βίκτωρας Κόκκαλης ξεκινάμε με πλοίο από τον Πειραιά για Κωνσταντινούπολη - Βάρνα - Οδησσό - Γιάλτα και τέλος στο λιμάνι Σότσι της Ρωσίας, απ' όπου αεροπορικώς φθάνομε στο Πετιγκόρκι και από κει με αυτοκίνητο στη βάση 'IT Κόλ, σε υψόμ. 2.040 μ., για την ανάβαση της κορφής Ελμπρούς του Καυκάσου.Κάνομε μια πρώτη ανάβαση πάνω από τα 4.000 μ., για εκκλιματισμό και αφού μας έμαθαν λεπτομερώς τη διαδρομή πάνω σε χάρτη, ανεβαίνομε στη βάση Μπριγιούτα Ντίνατσι (=καταφύγιο 11), σε υψόμ. 4.147 μ., απ' όπου επιχειρείται η ανάβαση του Ελμπρούς.
Στις 9 Αυγούστου 1968, στις 12 τη νύκτα ξεκινάμε για την ανάβαση της κορφής. Βαδίζαμε συνέχεια μέσα σε πυκνή ομίχλη. Έριχνε ακόμα και χιόνι, πράγμα που δυσκόλευε πολύ την ανάβαση. Ύστερα από 14 1/2 ώρες επίπονης και δύσκολης ανάβασης φθάνομε κατάκοποι άλλά πανευτυχείς στην ψηλότερη κορφή της Ευρώπης, το Ελμπρούς Καυκάσου, υψόμ. 5.633 μ. Για λίγες στιγμές που ανοίγει ο καιρός απολαμβάνομε ένα θέαμα σπάνιας ομορφιάς και η συγκίνησή μας είναι τόσο μεγάλη που δεν συγκρατούμε τα δάκρυά μας. Τελικά η ανάβαση του Καυκάσου, του βουνού με την άγρια μεγαλοπρέπεια, του γνωστού από το μαρτύριο του θρυλικού Προμηθέα, παραμένει η πιο δύσκολη αλλά και πιο δυνατή ανάβαση της ορειβατικής μας ζωής.
Καύκασος, κορυφή Ελ-Μπρους (6633μ.) . Από αριστερά: Σωτ. Ροβάτσος, Α. Ρήττας, Β. Κόκκαλης (Αύγουστος 1968)
Και ερχόμαστε στον Αύγουστο του 1971. Μια τετραμελής ομάδα του Φ.Ο.Π., οι Ανδρέας Ρήττας, Σωτήρης Ροβάτσος, Βίκτωρας Κόκκαλης και Γεράσιμος Μοράτος μαζί με τους Βαγγέλη Τερζόπουλο, Γιώργο Μιχαηλίδη και Παναγιώτη Αργυρόπουλο, μέλη του Ε.Ο.Σ. Αθηνών, ξεκινάμε αεροπορικώς για τη Ναϊρόμπι της Κένυας και από κει στο Μόσι της Τανζανίας, με σκοπό την ανάβαση της ψηλότερης κορφής του Κιλιμαντζάρο Αφρικής. Πολύτιμη στάθηκε εδώ η συνάντησή μας με τον ομογενή κ. Νίκο Εμμανουήλ, τόσο για την ετοιμασία της ανάβασής μας στο βουνό, όσο και γιατί ήταν για μας ένας εξαίρετος συνοδός - ξεναγός στα αξιοθέατα και τις ομορφιές της Τανζανίας.Στις 9 Αυγούστου 1971 ξεκινήσαμε από το χωριό Μαράγκο με μια ομάδα από 13 μαύρους μεταφορείς για την ανάβαση του Κιλιμαντζάρο. Αφού διασχίσαμε τη ζούγκλα μέσα σε μια μαγευτική διαδρομή και διανυκτερεύσαμε το πρώτο βράδυ στο καταφύγιο Μαντάρα (υψόμ. 2.750) και το επόμενο στο καταφύγιο Κορόμπο (υψόμ. 3.800), φθάσαμε τελικά στο καταφύγιο Κίμπο Χάτ (υψόμ. 4.800). Στις 12/8, ώρα 1 1/2 τη νύκτα ξεκινήσαμε αποφασιστικά για την κορφή. Μετά από επτά ώρες πορεία φθάσαμε στην πρώτη κορφή του κρατήρα, την κορφή Κίλμαν Μπόιτ, υψόμ. 5.900 και ώρα 11 1/2 π.μ. ήμασταν στην κορφή Ουχούρου (=Νίκη) του Κιλιμαντζάρο (υψόμ. 6.025), την ψηλότερη κορφή της Αφρικής.Η ανάβαση στον παγετώνα πάνω από τα 5.ΟΟΟμ. είναι πολύ κουραστική και άχαρη αν και από πλευράς δυσκολιών, η κύρια δυσκολία που παρουσιάζει το βουνό είναι το υψόμετρο, πέραν φυσικά καιρικών συνθηκών. Αξέχαστο σε όλους μας μένει το θέαμα του κρατήρα, διαμέτρου 2 χιλιομέτρων, με τις χιλιάδες σχήματα και εναλλαγές χρωμάτων εξ αιτίας του αντικατοπτρισμού και της ευαισθησίας της ατμόσφαιρας, ένα θέαμα ονειρώδες και απαράμιλλης ομορφιάς.Ας σημειωθεί πως όλη σχεδόν η δαπάνη της αναβάσεως του Κιλιμαντζάρο επιδοτήθηκε από τον εκδότη του περιοδικού «Γυναίκα» και συνορειβάτη μας Βαγγέλη Τερζόπουλο.
Τα Χριστούγεννα του 1972 ο Φ.Ο.Π. οργανώνει μια θαυμάσια τουριστική και ορειβατική εκδρομή στη γειτονική Βουλγαρία που σημειώνει μεγάλη επιτυχία, μια πολύ κεφάτη εκδρομή που άφησε σε τουρίστες και ορειβάτες τις καλύτερες εντυπώσεις.
Τέλος, το καλοκαίρι του 1976 τέσσερις ορειβάτες του Φ.Ο.Π., oι Ανδρέας Ρήττας, Σωτήρης Ροβάτσος, Βίκτωρας Κόκκαλης και Γεράσιμος Μοράτος, πήραμε μέρος στη διεθνή ορειβατική εξόρμηση που οργάνωσαν οι Ρώσσοι στο Παμίρ της Ασιατικής Ρωσσίας, στις κορφές Κομουνισμός (υψόμ. 7.495) και Λένιν (υψόμ. 7.134). Είμαστε η πρώτη Ελληνική ομάδα που ξεκίνησε για το Παμίρ. Δυστυχώς εδώ, βασικά λόγω καιρικών συνθηκών, δεν μπορέσαμε να ανέβουμε πάνω από τα 6.000 μ. γιατί άγρια χιονοθύελλα κατά την ανάβαση καθήλωσε όλες τις ομάδες μετά τα 5.000 μ. και τελικά μας υποχρέωσε να γυρίσομε στη βάση χωρίς την ικανοποίηση να φθάσομε στην κορφή. Η εμπειρία όμως του Παμίρ είναι ένα θετικό στοιχείο στην όλη ορειβατική μας ζωή και επί πλέον ανοίγει το δρόμο και σε άλλους Έλληνες ορειβάτες να επιχειρήσουν στο μέλλον την κατάκτηση ασιατικών βουνών όπως και των κορφών του απόκοσμου Παμίρ.
Βίκτωρας Κόκκαλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου